The Day I Became a Women - Marzieh Meshkini

Kandhahar மற்றும் Cyclist திரைப்படங்களின் இயக்குநர் Mohsen Makhmalbaf வின் மனைவி Marzieh Meshkini யின் முதல் திரைப்படம் The Day I became a Women. 2000 ஆம் ஆண்டு வெளியாகி பல சர்வதேச விருதுகளை பெற்ற இந்த ஈரானிய தேச படம் தென் ஈரானின் கிஷ் தீவில் படடமாக்க பட்டுள்ளது.அந்த தேசத்தில் வாழும் வெவ்வேறு வயதை சேர்ந்த மூன்று பெண்களை பற்றிய படம் இது.ஒரே நாளில் மூன்று பெண்களின் வாழ்வில் நடைபெறும் மூன்று வெவ்வேறு நிகழ்ச்சிகளை தொகுத்து ஒரு மைய புள்ளியில் இணைத்து ஈரானில் பெண்களின் வாழ்வை நம் கண் முன் நிறுத்துகிறது இப்படம்.

இயக்குநரின் முதல் படம் என சொல்ல முடியாதவாறு மிக கச்சிதமாய் எடுக்கபட்டுள்ளது. மூன்று சிறு கதைகள் போல் உள்ள அந்த மூன்று பெண்களின் வாழ்வில் முதலில் வருவது ஹவா என்னும் சிறுமியை பற்றியது.இன்றோடு ஹவா தன் 10 வயதை நிறைவு செய்வதால் இன்று முதல் அவள் பெண் ஆகிறாள், அதனால் அவள் தான் நண்பனுடன் விளையாட அனுமதி மறுக்கப்படுகிறாள். தான் மதியம் 12 மணிக்கு பிறந்ததினால் அது வரை விளையாட அனுமதி கேட்டு விளையாட செல்கிறாள். தான் கொண்டு வந்திருந்த குச்சியின் நிழல் குறைந்து கொண்டு வருவதை கொண்டு நண்பகல் நெருங்கியத்தை உணர்ந்து ஹவா வீடு திரும்ப முற்படுவதாய் அவள் கதை நிறைவடைகிறது.




அடுத்த கதை ஆஹூ என்னும் ஒரு மணமான நடுத்தர வயதுடைய பெண்ணை பற்றியது. பெண்கள் மட்டுமே கலந்து கொள்ளும் ஒரு நீண்ட தூர சைக்கிள் பயணத்தில் அவள் சைக்கிள் ஓட்டுவதுடன் ஆரம்பமாகிறது.குதிரையில் வரும் அவள் கணவன் சாத்தானின் வாகனமான சைக்கிளில் இருந்து அவளை இறங்க சொல்கிறான். அவள் மறுகவே ஊர் பெரிய மனிதர் (அவரும் குதிரையில்) வந்து அங்கேய விவாகரத்து செய்கிறான் (வக்கீல் இல்ல!!வாய் தா இல்ல!!), அப்போதும் அவள் சைக்கிளில் இருந்து இறங்காமல் தன் பயணத்தை தொடர்ந்த படியே இருக்கிறாள். பின் அவளின் அண்ணன்கள் வந்து அவளின் சைக்கிளை பிடிங்கிகொண்டு அவளை விட்டு விட்டு செல்கின்றனர்.
கடைசியாக ஹூரா என்னும் ஒரு முதிய பெண்மணியை பற்றிய கதை விமான நிலையத்தில் இருந்து தொடுங்குகிறது.விமான நிலையத்தின் வெளியே நடை வண்டி போல் ஒன்றை சிறுவர்கள் வாடகை வாகனம் என பயன்படுத்துகிறார்கள். அதில் ஏறிய ஹூரா தான் பத்து விரல்களிலும் முடிச்சு மூலம் நினைவு வெய்த்து கொண்திரந்த பொருட்களை ஓவ்வொன்றாக வாங்குகிறாள்.Refrigerator, Iron Box, AC, Microwave Owen,Make up kit,Dining Table என அந்த பட்டியால் நீல்கிறது. இதை எல்லாம் நீ உபயோக படுத்தபோகிறாயா என அந்த சிறுவன் கேட்டதற்கு, ஆமாம் சிறு வயதில் இருந்து வாங்க வேண்டும் என ஆசை பட்டது இப்போதுதான் பணம் வந்தது என்கிறாள்.


கப்பலில் அவற்றை ஏற்ற அவள் காத்திருக்கும் போது சைக்கிள் பந்தயத்தில் கலந்து கொண்ட இருவர் அங்கே வருகிறார்கள், பாட்டி அவர்களை உபசரிக்கையில் சைக்கிள் பயணத்தின் போது தன் தோழி ஒருத்தியை அவள் கணவன் விவாகரத்து செய்து விட்டான் என்கிறாள். பாட்டி சிரித்து கொண்டு விடை பெறுகிறது. அப்போது அந்த பாட்டி கப்பலில் செல்ல போவதை பார்த்தபடி ஹாவாவும் அவள் தாயும் கரையில் நிற்பதாய் படம் நிறைகிறது.


ஹவாவின் கை நழுவி போகும் ( பறிக்கப்படும்) குழந்தைத்தனம் மற்றும் பொம்மை மீனுக்காய் தான் முக மறைப்பை குடுத்து விட்டு அது நீந்துவதை பார்த்து ரசிக்கும் இடங்கள், ஹூரா வின் சைக்கிள் பயணத்தின் போது பின்னால் காட்டப்படும் காட்சிகள் சிறப்பாக எடுக்கபட்டுள்ளது. பல காட்சிகள் Metaphor போல் பயன் படுத்தப்பட்டுள்ளது.


ஈரான் தேசத்து பெண்களின் சுதந்திரம் பறிக்க படுவதும், அவர்களின் தீராத ஏக்கமும், அதை அந்தந்த வயதில் அவர்கள் அதை எதிர்க்கும் விதமும் படத்தில் மிக அழகாய் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது!!